Bakınız: DARAĞAÇ

Son senelerde adını sıkça duyduğumuz ama hakkında az bilgiye sahip olduğumuzu düşündüğüm Umurbey-İzmir çıkışlı sanat kolektifi Darağaç 2018’de üçüncü sergisini gerçekleştirdi. Çağdaş sanatı küçük mahallenin halkıyla buluşturan ekip, kolektif üretime farklı açılardan yaklaşarak kamusal alandaki deneyimlerini izleyiciye sunuyor. Kolektifin kurulmasına ön ayak olan sanatçılardan Cenkhan Aksoy ile Darağaç, gerçekleştirdikleri sergiler, Umurbey Mahallesi ve buradaki sanatçı atölyeleri üzerine konuştuk.

İMGELERDEKİ MESAFE

REM Art Space, 2 Kasım – 8 Aralık 2018 tarihleri arasında Can İncekara’nın küratörlüğünü Özgül Kılıçarslan’ın üstlendiği “Memorabilia” isimli ilk kişisel sergisine ev sahipliği yapıyor. Sergi, sanatçının büyükannesinin evinde yer alan, izleyicinin de kendi geçmişinde bulabileceği imgelerden oluşuyor. Hatırlama ve özlem duygusunun yanı sıra, bir mesafeyi de içinde barındıran Can İncekara’nın “Memorabilia” sergisi ve kavramsal bütünlüğü üzerine bir röportaj yaptık.

Söyleşi: Faig Ahmed

Bakü`de bulunan Yarat Çağdaş Sanat Merkezi`ndeki sanatçı rezidansım sırasında tanıştığım Faig Ahmed ile işleri, dünyaya bakışı, iletişim, dualiteler, gelenekler ve sanatın eleştirel tutumu üzerine sohbet ettik.Keyifle okumanız dileğiyle.

GERÇEĞİNE BAKIYORMUŞ GİBİ

Her yıl yüzlerce sergi geziyoruz, zihnimizde çoğu zaman bu sergilerden sadece fotoğraflar kalıyor. Sergi ve sanat eseri fotoğraflarının arka planındaki kahramanlardan birisi olan fotoğrafçı Kayhan Kaygusuz ile mesleğinin önemli noktaları hakkında bir söyleşi yaptık. Kendisinin portfolyosuna http://kayhankaygusuz.com/ sitesinden ulaşabilirsiniz. Keyifli okumalar!

Kimliksiz Bir Mekansallık

Önlerinden geçip gittiğimiz reklam panoları, birçok yerde kullanılan floresan aydınlatmalar; Mert Acar’ın bakışıyla gerçekliği sorgulatan belirsiz mekanlara kapı aralıyor.  Sanatçı Mert Acar ile ele aldığı konular ve formlar arasındaki ilişki, çalışma metodu ve fotoğrafa bakışı hakkında keyifli bir söyleşi gerçekleştirdik. Sanatçının işlerini, Plato Sanat’ta, haziran ayı sonunda sona eren karma sergi Tatlı Küçük Yalanlar’ın ardından, Akbank 36. Günümüz Sanatçıları Ödülü Sergisi’nde izlemiştik.

u ɹ ɐ ǝ ן u n

Parrhesia’da konuşmacı özgürlüğünü kullanır ve kandırma yerine dürüstlüğü, sahtelik ya da sessizlik yerine hakikati, hayat ve emniyet yerine ölümü, yaltaklanma yerine eleştiriyi, kendi çıkarını koruma ve ahlaki kayıtsızlık yerine ahlaki ödevi tercih eder.

Michel Foucault[1]

Aklımızın alabileceği gerçeklere dair öğrenilen ya da öğretilen şeylerden oluşturduğumuz bir bilgi dünyasına doğuyor, hayatlarımızı buna göre şekillendiriyoruz. Normallik dediğimiz şeyse ortak kavramsal hafızamız sınırlarımız içinde vuku buluyor. Peki normallik, üzerinde uzlaşılmış bir delilik hali olabilir mi? Bilgi, yaşamamızı sağladığı gibi beynimizi sınırlayıcı bir güce dönüşebilir mi? Hep olumlu konotasyonları olan bilgiyi, onu kabul etme ve ona ulaşma yolları açısından biraz eleştirmeye ne dersiniz?

BU ESERİ BURAYA NASIL GETİRMİŞLER Kİ?

Hepimiz birer sanat izleyicisi olarak düşünürüz, bu kadar büyük bir heykeli buraya nasıl getirdiler, taa nerelerden buraya bu eser nasıl geldi diye. Gidip görmeye fırsat bulamadığımız sanat eserlerini ayağımıza kadar getiren firmaların ve bu operasyonun içinde çalışanların emeği yadsınamaz kadar büyük. Bu zorlu sürecin nasıl yürütüldüğünü öğrenmek ve daha fazla bilgi sahibi olabilmek için Zilberman Gallery operasyon sorumlusu Gizem Demirçelik ile bu konu üzerine bir röportaj yaptık.

ÖLÜMSÜZLEŞTİRİLMİŞ ANIN ÖLÜMÜ

Hafıza kaybı nedir? Basit anlamıyla insanın yaşadıklarını unutmasıdır diyebilir miyiz? Peki unutma eyleminin üstesinden nasıl gelebiliriz? Yazmak ve fotoğraflamak bize yardımcı olabilir mi? Hayatımızda hem mutluluğu tadarız, hem de acıyla ve üzüntüyle karşılaşırız. Şu var ki genellikle mutlu anlarımızda fotoğraf çekiliriz, çünkü o anı hafızamıza kazımak isteriz. Peki ya acı ve üzüntü? Onlar da bizi biz yapan şeyler değil midir? O duyguları yaşadığımız anları da fotoğraflamak gerekmez mi? Yusuf Murat Şen’in 29 Mart- 5 Mayıs tarihleri arasındaki ‘Fading Away’ sergisinde bunu sorguluyor. Bir bitpazarında gezerken Girit’li İbrahim Selim adlı fotoğrafçıya ait olduğu düşünülen fotoğrafların bulunduğu bir zarf eline geçiyor ve bu fotoğraflar ileHenry Peach Robison’un tarihe mal olmuş 1858 tarihli ‘Fading Away’ fotoğrafını ilişkilendirerek kendi fotoğraflarını üretiyor.

Gerçeklik Algımızın İzdüşümleri

Cezayir asıllı Fransız sanatçı Fayçal Baghriche’in Türkiye’deki ilk kişisel sergisi “Jüpiter’de Kırmızı Bir Leke” 31 Mart’a kadar artSümer’de. Sanatçının video, hazır nesne ve fotoğraf çalışmalarının yer aldığı sergide; yaşadığımız olayların, aldığımız eğitimlerin, içinde yaşadığımız kültürlerin algımızı nasıl etkilediği ve bu doğrultuda da davranışlarımıza nasıl yansıdığına dikkat çekiliyor.

BENCİLLİĞİMİZİN FARKINDA MIYIZ?

Küresel ısınmanın ve varoluş-yok oluş arasındaki zıtlığın konuşulması ve evrenin ne yönde evirileceği konusundaki tartışmalar pek çok sanatçı tarafından sanat çalışmalarına konu ediliyor. Emin Mete Erdoğan da bu sanatçılardan biri. Kendisinin “The Flood” yani Nuh Tufanı isimli sergisine x-ist ev sahipliği yapıyor. Erdoğan bu sergide evrenin başlangıcını ve bitişini (?) sorularla irdeliyor. Bu sergideki çalışmalarını üretirken ‘Tufan günümüzde yaşansa nasıl olurdu?’ sorusundan yola çıkıyor. Sergide sanatçıya ait ‘Beautiful Sadness’ , ‘Follow the Water’ , ‘Three and the Half Billion Year After the Abiyogenesis’ serilerinden çalışmalar bulunuyor.